കുട്ടപ്പനു കിടന്നിട്ടുറക്കം വന്നില്ല. എങ്ങനെ ഉറങ്ങാനാണ്. മനസില് കുറ്റബോധം ഒരു ദുര്ഭൂതം പോലെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. കുട്ടപ്പന്റെ അവസ്ഥ നിങ്ങള്ക്കാണെങ്കിലും ഉറങ്ങാന് സാധിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നുണ്ടോ. സ്വന്തം ഭാര്യ മുഖത്തു നോക്കിയാണ് ചോദിച്ചതു ആണാണെന്നു പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം നിങ്ങളെക്കൊണ്ടെന്തിനു കൊള്ളാം......
ഹരിതയെ ഹൃദയത്തോട് ചേര്ത്തടക്കി ബിനേഷ് കഥപറയാന് തുടങ്ങി. പണ്ട്...പണ്ട്.. ഒരിടത്തൊരു രാജാവും രാഞ്ജിയുമുണ്ടായിരുന്നു. അവരും അവരുടെ രണ്ടു രാജകുമാരികളും കൂടി സുഖമായി കൊട്ടാരത്തില് താമസിക്കുമ്പോള് ശത്രുക്കള് വടിയും വടിവാളുമായി രാജ്യത്തെ ആക്രമിക്കാന് വന്നു.....
അമേരിക്കയുടെ സുഖസമൃദ്ധിയില് കഴിയുന്ന മറിയക്കുട്ടി. ഭര്ത്താവും തന്റെ പതിനേഴു വയസ്സുള്ള മകനുമൊത്ത് സന്തോഷകരമായ കുടുംബ ജീവിതം നയിക്കുന്നു. ഒരേ ഒരു മകന്. എന്ത് ചോദിച്ചാലും വാങ്ങി കൊടുക്കും. മറ്റാര്ക്ക് കൊടുക്കുവാന്? മക്കളല്ലേ മതാപതാക്കളുടെ സമ്പത്ത്.? നാളെ ആണല്ലോ മകന്റെ സ്കൂള് ഗ്രാജുവഷേന് സെറിമണി.
ഉച്ചയോടു കൂടി മാത്തച്ചന് അയല്വാസിയായ രവിയെ കാണുവാന് എത്തി. മാത്തന്റെ കയ്യില് ഒരു പോസ്റ്റ് കവര് ഉണ്ടായിരുന്നു. വലിയ സന്തോഷം മുഖത്തു തെളിഞ്ഞിരുന്നു. രണ്ടാം ക്ലാസ് മാത്രം വിദ്യാഭ്യാസം ഉണ്ടായിരുന്ന മാത്തച്ചനു അമേരിക്കന് കോണ്സുലേറ്റില് നിന്നും ഇംഗ്ലീഷില് വന്ന എഴുത്ത് പരിഭാഷണം ചെയ്തുകൊടുക്കണം.
ഞങ്ങളുടെ കുടിയേറ്റ സമൂഹത്തിന് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്- എല്ലാം പെരുപ്പിച്ച് കാണിക്കുക. എല്ലാ കാര്യത്തിലും മറ്റുള്ളവരെ കടത്തിവെട്ടിയേ തീരൂ! വലിയ വീടുകള്...കാറുകള്...സ്വര്ണ്ണാഭരണങ്ങള്... എന്നിങ്ങനെ. അതിന്റെ തുടര്ച്ചയായിട്ടായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ദേശീയ സമ്മേളനവും......
കോഫീഷോപ്പിനകത്ത് സുഖമുള്ള ചൂട്. പുറത്ത് നാസാരന്ധ്രങ്ങളില് ചോര പൊടിയിക്കുന്ന കൊടും തണുപ്പും. പലവട്ടം പെയ്ത്, കട്ടപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന മഞ്ഞില് സൂര്യവെളിച്ചമേറ്റപ്പോള് വജ്രത്തിന്റെ കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന തിളക്കം.ഇരുപത്തിനാലാം നമ്പര് ബസ് വരുന്നതും കാത്ത് നില്ക്കാന് തുടങ്ങിയിട്ട് സമയമേറെയായി. വീട്ടിലിരുന്നിട്ട്ഇരിപ്പുറയ്ക്കുന്നില്ലായിരുന്നു. സാറയോര്ത്തു. കൃത്യം പത്തുമണിക്ക് പുറപ്പെടാനുള്ള ബസ് ഫോക്സ്ചെയിസ് സ്റ്റാന്ഡില് ഒന്പത് അന്പത്തഞ്ചിനേ എത്തൂ എന്ന് എന്നറിയാമായിരുന്നിട്ടും അക്ഷമയോടെ ഓടിയെത്തിപ്പോയി.....