അന്നു വെള്ളിയായാഴ്ചയായിരുന്നത് കൊണ്ട്് രാവിലെ ജോലിക്ക് പോകാന് ഉത്സാഹമായിരുന്നു. വര്ഷങ്ങളായി ബാങ്കിലെ ജോലി. അക്ഷരങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ഞാന് അക്കങ്ങളുമായി ഒരു ദിവസം ഏഴുമണിക്കൂര് മല്ലടിക്കുന്നത് എനിക്ക് തന്നെ അവിശ്വസനീയമായ കാര്യമാണ്. കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന കണക്കിന്റെ മായാജാലം.. പൂജ്യങ്ങളുടെ വില കണ്ട് അത്ഭുതം കൂറുന്ന നിമിഷങ്ങള്.
ഞാന് സുരേഷ് മേനോന്. കഥയെഴുതാന് എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ, എനിക്കിത് എഴുതാതിരിക്കാന് കഴിയില്ല. ജന്മവ്യഥകളുടെ ശാന്തമൗനങ്ങളില് വിരസതയുടെ രാപ്പകലുകള്ക്ക് വിരാമമമിട്ട്, ആകാശങ്ങളിലെ നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളില് നിന്നടര്ന്നുവീണ വെള്ളിനക്ഷത്രമാണവള്. ഞങ്ങളുടെ പൊന്നുമോള്. അവളുടെ കലപില ശബ്ദങ്ങള് ഞങ്ങള്ക്ക് ഹൃദയതാളമായി.
ബ്രീച്ച് കാന്റി ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ നാനൂറ്റി നാല്പ്പത്തിനാലാം നമ്പര് മുറിയുടെ വാതിലില് മെല്ലെ മുട്ടുമ്പോള് സദാനന്ദ് വാച്ചില് നോക്കി. രാവിലെ ഒന്പതു മണിയാകുന്നതേയുള്ളു. സാധാരണ പതിനൊന്നു മണിയോടെയാണ് വിശാഖത്തെ സന്ദര്ശിയ്ക്കാനെത്താറ്. ഇന്നു നേരത്തേ എത്തിയതിനു കാരണമുണ്ട്.