പുലര്കാല സന്ധ്യയില്
തെളിയുന്ന ദീപമായി
എന്നിലേക്കെത്തുന്നുമെന്നുമെന്നച്ഛന്
എഴുതിരിനാളത്തിന്
ജ്വലിക്കുന്നോരോര്മ്മയായി
അകതാരില് നിറയുന്നു എന്നുമെന്നച്ഛന്
മറക്കുവാനാവില്ലൊരിക്കലും അച്ഛനെ
നിറയുന്നു നിത്യവും മന്ദസ്മിതം തൂകി.
വെറുക്കുവാനാവില്ലൊരിക്കലും അച്ഛനെ
നിഴലായി നിറയുമെന്നകതാരിലെപ്പോഴും.
കനിവിന്റെ നിറകുടമായിരുന്നെന് അച്ഛന് നിറവാര്ന്ന ചിന്തകളേറെ നിറയുന്നു
കനിവിന്റെ നിറവായി നിറയുന്ന ചൊല്ലുകള്
അലയടിച്ചെത്തുന്നു പുലര്കാലവേളയില്.
കാതിലലക്കുമാരാഗങ്ങളോരോന്നും
എന്നകതാരില് നിറയുന്നു മന്ത്രമായി.
കനവുകളെല്ലാംഇറക്കി ചാഞ്ഞൊരാ
ഓര്മ്മയ്ക്ക് മുന്നില്, നമിക്കുന്നുഞാനെന്നും.
ഓര്മ്മകള്, വിങ്ങുന്നതെന്
നെഞ്ചകമിപ്പോഴും,
ഓര്ക്കാതിരിക്കുവാനാവില്ലൊരിക്കലും
ഹൃത്തടത്തിലത്രമേല്
ആഴ്ന്നതാമീരൂപം
വേരറുത്തീടുവാന്
കഴിയില്ലതാര്ക്കുമേ
അത്രമേലുള്ളതാമെന്
താതന് തന് സൗഹൃദം.
പുഞ്ചിരികൊണ്ടു നിറക്കുമാ മാനസം
കാരുണ്യം തൂകിയൊഴുകുന്ന ഹൃത്തടം
കാലമേറെ കഴിയുവാനാവാതെ
കാലയവനികക്കുള്ളില് മറഞ്ഞുപോയി.
എന്നും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതാം ചിന്തകള്
എന്നും നിറയുമെന്നകതാരിലെപ്പോഴും
കാലചക്രത്തിന് പിന്നാമ്പുറത്ത്
നിന്നെത്തിനോക്കുന്നതാമെന്,
താതന് തന് മുന്നില് നമിക്കുന്നു ഞാനെന്
ആത്മ പ്രണാമം.....................
Comments