അവന്റെ നിറമെന്നും കറുപ്പായിരുന്നു.
ജനിച്ച നാള് തൊട്ടു കൂടെ കൂടിയവന്.
ശൈശവം ബാല്ല്യം യൗവ്വനത്തിലെത്തി ഞാന്
അവന് മാത്രം മാറ്റമില്ലാതെ ഇന്നും.
സൗന്ദര്യം കൂട്ടുവാന് ഞാന് ശ്രമിച്ചു
കറുപ്പിനഴകില് അവന് തൃപ്തനായീ.
ഞാന് കരയുമ്പോള് കൂടെ കരഞ്ഞു കാണുമോ?
ഞാന് ചിരിക്കുമ്പോള് കൂടെ ചിരിച്ചു കാണുമോ?
എന്റെ സത്യങ്ങളിലവന് സന്തോഷവാനായിരുന്നോ
എന്റെ കള്ളങ്ങള് കേട്ട് കാതു പൊത്തികാണുമോ.
എന്റെ ശരികളിലും തെറ്റുകളിലുമവന്
കൂടെചേര്ന്നുള്ള ദൃക്സാക്ഷിയായിരുന്നില്ലെ
എന്റെ മനസ്സിന്നടിത്തട്ടില് നിഗൂഡമാം രഹസ്യങ്ങള്
അവന് മാത്രമറിഞ്ഞു കാണില്ലെ.
ഭീമാകാരമായ രൂപങ്ങള് കൊണ്ടവന് പേടിപ്പെടുത്തുമായിരുന്നു
ചെറു കുഞ്ഞു നിഴലായോടികളിച്ചും.
എന്റെ ചലനങ്ങള്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ്
ആത്മാര്ത്ഥതയുടെ നേര്സാക്ഷ്യം.
പഴമൊഴിയൊരു വായ്മൊഴിയുണ്ടിവന് മാത്രം
''സ്വന്തം നിഴലിനെപ്പോലും വിശ്വസിക്കരതീ'' കാലത്തെന്ന്.
രാവിന്റെ ഏകാന്തതയില് ഞാന് തനിച്ചിരീക്കുമ്പോള്
കറുത്ത വര്ണ്ണത്തിലവനെന് ചാരെയുണ്ടായിരുന്നില്ലെ.
ചുമരിലെന് കൈവിരലാലെത്ര നിഴല് ചിത്രങ്ങള് വരച്ചു
വെറുതെയെന്തിനെന്നില്ലാതെ.
മൗനിയായ് ഇനിയുമവന് കാണും ഉണ്ണാതുറങ്ങാതെ
പരിഭവമോ പരാതിയോയില്ലാതെ.
വെളിച്ചത്തിനിപ്പുറം ഇരുളിന് നിറത്തിലൊരു നിഴലായ് കാലത്തിനൊപ്പമെന് സഹയാത്രികന്.
Comments