(സുപ്രഭാതത്തില്‍ നാക്കിനോടുള്ള അഭ്യര്‍ത്ഥന)


നാക്കേ, നമസ്‌തേ! നീയിന്നുവേണ്ടാത്തൊരു
വാക്കുമറിയാതുരച്ചീടല്ലേ!
നിന്‍തുമ്പത്താണെന്റെയന്തസ്സഖിലവും
നില്ക്കുന്നതെന്നു മറന്നിടല്ലേ!

കാലത്തുണര്‍ന്നു ഞാനീശനെ വന്ദിച്ചു
കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങീടുമ്പോള്‍,
കാരണമില്ലാതെ ക്ഷോഭിച്ചുമാത്രയില്‍
കാറ്റില്‍പ്പറത്തല്ലേയെന്റെ മാനം!

പഞ്ചപാവം പോലിരുന്നബദ്ധങ്ങള്‍ തന്‍
പഞ്ചാംഗം മുന്നില്‍ വിടര്‍ത്തരുതേ!
തെറ്റായ കാര്യങ്ങള്‍ കണ്ണുമടച്ചങ്ങു
വെട്ടിത്തുറന്നടിച്ചീടരുതേ!

ആരുകേട്ടാലും മുഖം ചുളിപ്പിയ്ക്കുംപോല്‍
ആരോടുമൊന്നും പറഞ്ഞീടല്ലേ!
കാലത്തുണരുമ്പോളാദ്യം ഭഗവാനെ
സാദരം നീയും നമിച്ചീടണേ!

മാപ്പുയാചിയ്ക്കുംപോലെന്തേലും ചൊന്നെന്റെ
മാനം കളഞ്ഞുകുളിയ്ക്കരുതേ!
കുത്തിപ്പറച്ചിലും കുറ്റംപറച്ചിലും
ഇത്തിരിപോലും ധ്വനിയ്ക്കരുതേ!

ആത്മപ്രശംസയും ഞാനെന്ന ഭാവവും
ആരോടും വാക്കില്‍ സ്ഫുരിയ്ക്കരുതേ!
ദേഹത്തിനൊട്ടും ഹിതമല്ലാ ഭക്ഷണം
ലേശവും മോഹിച്ചു നല്‍കരുതേ!

വിഷ്ണുസഹസ്രനാമാവലിചൊല്ലിക്കൊ-
ണ്ടിഷ്ടദൈവങ്ങളെ കൈവണങ്ങി,
ഏവര്‍ക്കും നന്മകള്‍ മാത്രമരുളും പോല്‍
ഏറ്റവും ഭംഗിയായ് ഭാഷിയ്ക്കണേ!
എങ്കിലേ വീട്ടിലും നാട്ടിലും നിര്‍ഭയം
ശങ്കിച്ചിടാതെ നടക്കാനാകൂ!
സത്ത്വഗുണത്തില്‍ പ്രഭാതം തുടങ്ങിയാല്‍
സത്വരം ചിത്തവും ശുദ്ധമാകും!

അഷ്ടരാഗങ്ങള്‍ തുളുമ്പും വചസ്സാലെ
നഷ്ടമാക്കല്ലേയെന്നാത്മശുദ്ധി!
നന്ദിയും സ്‌നേഹവുമുള്ളില്‍ നിറഞ്ഞാരും
വന്ദിയ്ക്കുമാറെന്നെ കാക്കണമേ!

എത്ര മിതമായ് നിഭാഷിച്ചിടുന്നുവോ
അത്രയ്ക്കുഞാന്‍ നേടുമാത്മസൗഖ്യം!
മാത്രപോലുമെന്നെ വഞ്ചിച്ചിടാതുറ്റ-
മിത്രം പോലെന്നെ നീ കാത്തീടണേ!

‘ലോകാസമസ്താ, സുഖിനോ ഭവന്തു’വെ-
ന്നോര്‍ക്കണമോരോ നിമിഷവും നീ!
വിശ്വമെങ്ങും വസുധൈവകുടുംബക
വിശ്വാസമുള്ളില്‍ വളര്‍ത്തിടേണം!

ലോകത്തിലിന്നു നാം കാണും കലാപങ്ങള്‍
ക്കൊക്കെയും ഹേതുവേ നീയല്ലയോ?
ജിഹ്വേ, നിന്നഗ്രത്തിലുണ്ടല്ലോതേനൂറും
സ്‌നേഹവും സാന്ത്വനമന്ത്രങ്ങളും!

മാനവഹൃത്തിലും മെയ്യിലും സ്‌നേഹത്തിന്‍
മായാതരംഗങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിയ്ക്കുകില്‍,
സ്വച്ഛമായേവര്‍ക്കും ജീവിയ്ക്കാനായിടും
സ്വര്‍ഗ്ഗവും നാണിച്ചുനിന്നുപോകും!

*****