ജന്മതാതാവിന്നോര്മ്മയി
ലിന്നു ഞാന്
തീ പടരും മനസ്സുമായീ വഴി
തീരാത്ത നോവിന് കയത്തിലായ പോല്
തേങ്ങിത്തേങ്ങിക്കരയുന്നു മാനസം.
നോവു നീറുമൊരോര്മ്മയില്പ്പെട്ടു ഞാന്
ഹൃത്തിലാകെ മരവിപ്പ് പോലിതാ
അഗ്നി പാറിപറക്കും കിനാക്കളില്
നന്മ തന് തേരിലേറ്റിയ കരങ്ങളെന്
ജീവാമൃതം പകര്ത്തിയ നാളുകള്
അന്നെനിക്കെന് ഉള്ക്കാമ്പിലേറ്റുവാന്
ഒട്ടു പോലുമായില്ലയെങ്കിലും പെട്ടു
പോയവയൊക്കെയുമിന്നു ഞാന്
ശാപമേറ്റു പുളയുന്നു നിത്യവും
അച്ഛനന്നെനിക്കോതിയ വാക്കുകള്
പുച്ഛമായന്നു പെറുക്കി മാറ്റീടവേ
പെട്ടു പോയ കിനാക്കളിലൂടെ ഞാന്
ഒട്ടിയൊട്ടി നടന്നകന്നു പോയ്
ഇന്നു ഞാനീ വഴിയിലിന്നേകയായ്
ജന്മ താതാവിനര്പ്പിക്കയായിയെന്
കണ്ണുനീരില് പൊതിഞ്ഞ കനവുകള്
കാലഭാണ്ഡം ചുമക്കുന്നൊ്രു യാചകന്
മക്കളിന്നു പിരിയരുതോമനേ
അച്ഛനെന്നുമനഘയാണെന് മണി
നീയെടുത്തോരു പാത വെറുമൊരു
നീര്മണിമുത്തായി മാറും സുനിശ്ചിതം
അന്നു ചൊല്ലിയ വാക്കുകളൊക്കെയും
ഇന്നു നെഞ്ചു പിളര്ക്കയായോര്മ്മകള്
തര്പ്പണത്തിങ്കലര്പ്പിക്കയാണു ഞാന്
ഹൃത്തിലൂറുമെന് മാപ്പുമീ
കണ്ണുനീര്ധാരയും..
Comments