നിനക്കാത്ത നേരത്തെന്നരികത്തു വന്നു നീ
എന് അകതാരില് വിരിയിച്ചു പ്രണയം ...
മറുവാക്ക് ചൊല്ലുവാന് കാത്തു നില്ക്കാതെ
എന്നെ നീ മാറോടണച്ച നേരം ....നിന്
സ്വരമെന്നില് ആര്ദ്ര സംഗീതമായി പെയ്യവേ ..
ഹൃത്തില് പതിഞ്ഞ നിന് പുഞ്ചിരിയും ..
നിന്നധരങ്ങള് നല്കിയ മുദ്രകളും..
കൗതുകമായെന്നില് നിറഞ്ഞു നില്ക്കെ ..
അജ്ഞനമായ പ്രണയത്തിന് കല്പ്പടവുകള്
അറിയാതെ ഞാന് താണ്ടിമെല്ലെ ..
പേടിച്ചു മെല്ലെ ഞാന് നിന്നിലേക്കടുമ്പോള്
ജാതിയും മതവും ഞാന് ഓര്ത്തതില്ലാ ...
കേള്ക്കുവാന് ഇഷ്ടമുള്ള ഹൃത്തു നിനക്കുള്ളതിനാല്
യെന് നൊമ്പരങ്ങളെല്ലാം അറിയാതെ ചൊല്ലി പോയീ ..
വരവും ചിലവും നോക്കാതെ ഞാനെല്ലാം മറന്നു
നീയെന്ന ഭൂമില് കറങ്ങി പോയീ ..
കാലം കടന്നു പോയതിനൊപ്പം
അനിര്വചനീയമാം മൗനത്തിന്
മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞെന്നെ തനിച്ചാക്കി
നീയും മെല്ലെയകന്നു പോയോ ..
നാട്ടുവഴികളില് കരിയിലകളില് കണ്ടു
ഞാന്, നിന് അവ്യക്തമാം കാല്പാടുകള്..
നോവിന്റെ ചെറു ചാറ്റല് മഴയിലും
പതറാതെ ഞാനതു പിന്തുടര്ന്നു..
പ്രണയം നല്കിയ നൊമ്പരപ്പൂക്കള് മാറോടണച്ചു
ഇരുളിന്റെ വീഥിയിലൂടെ ..നിന്നെ തേടി
നിന് സ്വരമൊന്നു കേള്ക്കുവാനായി ..
ദിക്കറിയാതെയിന്നും ഞാന് നടന്നീടുന്നു ...
Comments